περιβαλλοντισμός

ο, Ν

(κοινων.) κάθε θεωρία που τονίζει ιδιαίτερα τη σπουδαιότητα τού φυσικού περιβάλλοντος ως τού κυριότερου και καθοριστικού παράγοντα για την ανάπτυξη τού πολιτισμού και τής κοινωνίας, αγνοώντας ή παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι το φυσικό περιβάλλον αποτελεί μέρος μόνον τού όλου περιβάλλοντος τού ανθρώπου, το οποίο περιλαμβάνει επίσης τους κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες, την πολιτιστική παράδοση και άλλα στοιχεία και πλευρές τού πολιτισμού καθώς και τις αλληλεπιδράσεις τους, ως συντελεστές τής κοινωνικής ανάπτυξης.

[ΕΤΥΜΟΛ. < περιβάλλον -οντος + -ισμός*].